Parkur po raz drugi

PARKUR - strzelanie bliskie praktyce.

W poprzednim artykule starałem się podać ogólne wiadomości na temat strzelań parkurowych. Przyjrzyjmy się teraz niektórym zasadom tych strzelań oraz powiedzmy sobie o niektórych zasadach obowiązujących w tej dyscyplinie.
F.I.T.A.S.C.:
Federation International de Tir aux Armes Sportives de Chasse. Tak brzmi pełna nazwa federacji strzelań parkurowych której siedziba mieści się we Francji. W dowolnym tłumaczeniu; międzynarodowe stowarzyszenie strzelających z broni myśliwskiej .
Federacja ma swoje władze, przedstawicielstwa w krajach które są jej członkami, opracowuje regulaminy strzelań, zawodów , przepisy, organizuje zawody, mistrzostwa kontynentu, świata, służy doradztwem, wspiera nowopowstające jej agendy. 
A w Polsce? Na razie biała plama ale miejmy nadzieję, że najdalej do przyszłego roku, bo kwestia rejestracji klubu zrzeszającego miłośników strzelectwa parkurowego to chyba już tylko odliczanie czasu .
A więc na początek do jakich rzutków się strzela? O typach rzutków mówiliśmy w poprzednim artykule popatrzmy więc teraz na ich wymiary. Nazwy na razie nie mają polskich odpowiedników więc przytaczamy je w pisowni oryginalnej.
Rzutki standardowe znamy bo strzelamy do nich na co dzień. Ciekawostką jest może nie wszystkim znany rzutek dymny stosowany często podczas finałowych strzelań w dużych imprezach strzeleckich .Po trafieniu widoczna staje się chmurka kolorowego dymu co ma i ułatwić pracę sędziom i pozwolić na czytelną transmisję telewizyjną. 
Pozostałe rzutki to:
Battue -żyletka , bardzo płaski rzutek który najłatwiej trafić ze względu na jego małe pole przekroju strzelając go od spodu. Stosowany na stanowiskach imitujących przeloty. Wymaga specjalistycznej maszyny rzucającej.
Mini - rzutek mniejszy od standardowego o średnicy 90mm, stosowany w różnych zestawach parkurowych. Podawany ze standartowych wyrzutni.
Bourdon - nazywany też super mini lub pszczołą, Średnica tylko 60mm, ma o 0,5 mm niższą podstawę ale może być rzucany z maszyny standardowej zaopatrzonej oczywiście w odpowiedni magazyn. Bardzo trudny do trafienia rzutek ze względu na swoją wielkość. Przeważnie stosowany jest w dwóch kolorach ;pomarańczowym i czarnym. Rzucany z oddalonej o kilkadziesiąt metrów maszyny jest dla mało wprawionego strzelca trudnym rzutkiem, raz ze względu na jego szybkość a po drugie, że trudno na początku ocenić odległość na jakiej się go strzela. Czarny w pochmurny dzień podawany na tle drzew to wyzwanie dla dobrego strzelca. Bardzo często stosowany w wariancie "Teal" polegającym na pionowym wyrzuceniu dwóch rzutków jeden po drugim.
Rabit lub z niemiecka Rollhase - zając-to rzutek rzucany po ziemi imitujący idącego niezwykle ostro i powiedziałbym po grudzie zająca. Do jego rzucania potrzebna jest specjalistyczna maszyna rzucająca. Rzutek szczególnie na nierównościach b. trudny do trafienia. Na początku rozbiegu przeważnie ułożone jest gumowe podłoże ale szybkość rzutka i jego często nieprzewidywalne podskoki wymagają od strzelca super refleksu i umiejętności. Dublet do rzuconych dwóch takich rzutków to surowy sprawdzian umiejętności strzelca.
Auto - Rabbit - rzutek o podobnym zastosowaniu który można jednocześnie wykorzystać ze względu na jego podobne wymiary do rzucania go w powietrze ze standardowej maszyny rzucającej.
Elektro-Cibles - rzutek w kształcie śmigła, wykonany z plastiku. Maszyna rzucająca wyposażona jest w szybkoobrotowy silnik wprawiający w ruch obrotowy śmigło, które potrafi wykonać przedziwne ewolucje zmieniając ustawicznie kierunek i prędkość lotu.
Jak widzimy wiele rzutków można rzucać z posiadanych na naszych strzelnicach maszyn, niemniej jednak aby móc swobodnie konfigurować parkur potrzebna jest spora ilość maszyn specjalistycznych .Taką maszynę która wykonuje kilka funkcji pokazuje zamieszczone zdjęcie.


Oto charakterystyka tej maszyny.
RABBIT 8C posiada:
8 komór magazynowych - 400rzutków
dwie łapy rzucające
rzuca rzutki pojedyncze i w dubletach
obsługuje jednocześnie rzutki standardowe i Rabbit/opcja/
wymienna głowica
motor 12-380volt
cięzar :85 kg.
Maszyna ta po zmianie głowicy może spełniać aż pięć funkcji -oto one na wykresie:
-wykres-

Warto dodać, że prędkość lotu rzutka możemy regulować płynnie od 20 do 100km/godzinę.
Ile kosztują te maszyny? Ceny dla maszyny jednofunkcyjnej firmy PRO-MATIC mieszczą się w przedziałach pomiędzy 1500-1800 E. Za Rabbita trzeba zapłacić już ok2500E, maszyna wielofunkcyjna to już wydatek około 3500E. Tak więc wyposażenie strzelnicy może być wprawdzie kosztowne ale podpierając się posiadanymi maszynami warto pokusić się o próbę skompletowania podstawowego zestawu.
Kilka zdań o niektórych pojęciach parkuru.
Słowo "compackt" oznacza, że stanowiska ograniczone są klatką a skład jest z okolicy pachy. Jeśli pojawia się słowo "sporting" strzelamy tylko dublety a skład jest dowolny. 
Broń ładujemy dwoma nabojami i wolno nam oddać do rzutka dwa strzały, w dublecie wiadomo. Naważka śrutu maksymalnie 28gram +,- 5%. Śrut średnicy 2-2,5 mm. Czoki według uznania. 
Wkroczyliśmy więc w temat broni i amunicji. Co do amunicji naważki określone są przepisami a jakim śrutem strzelać drobniejszym czy grubszym -to pytanie dla strzelającego.
Różnorodność podawanych rzutków, różne ich prędkości, zmieniająca się stale odległość , wielkość rzutków , to wszystko może przyprawić o zawrót głowy. Stąd w użyciu broń z dobrym pokryciem i czokami raczej na trap w ustawieniu pół dół , pełen góra. Strzelanie na parkurze wymaga bardzo dużego doświadczenia i obecności na wielu strzelnicach. Wyobrażmy sobie 25-metrową wieżę, wyższą od naszego bażanta i rzutka rzucanego pod kątem 45 stopni ostro w dół równolegle do naszych stanowisk lub rzucanego poziomo defilatora ale w odległości 40 metrów i to ze sporą szybkością. Jest co robić zapewniam Was a założenia 3-4 metry to normalka.
W strzelaniach parkurowych podobnie jak w polu możemy wyodrębnić kila sposobów strzelania.
Może być to strzelanie metodą wyprzedzania gdzie podobnie jak na kręgu doganiamy rzutek , przeganiamy go i strzelamy.
Powszechnie stosowana metodą jest metoda prowadzenia gdzie broń od razu znajduje się przed rzutkiem a my jadąc lufami cały czas przed rzutkiem znajdujemy odpowiednią wielkość założenia. Metoda ta ma zastosowanie głównie przy strzałach na duże odległości.
Na mniejszych odległościach powszechnie stosujemy metodę wyprzedzania, która zmusza nas do tym szybszego przekreślania celu im szybciej się on porusza. 
Niejako wypadkową tych dwóch metod jest metoda w której najpierw precyzyjnie prowadzimy lufami cel a następnie krótkim ruchem wychodzimy przed niego i ściągamy spust. Jest to stosunkowo dobra metoda dla osób które "lubią" w momencie strzału zatrzymać broń .
Myślę że do analizy opisanych skrótowo metod będzie jeszcze okazja nie raz wrócić a my przyjrzyjmy się niektórym ustawieniom parkuru pokazanymi za niemieckim katalogiem ANSCHUTZ-a Jagd und Sportflinten Program.

4 rysunki
Po bliższym zapoznaniu się z podanymi schematami widzimy,że strzelanie parkurowe jest doskonałym przygotowaniem do polowania , strzelaniem w którym nie ma powtarzających się schematów a każdy podany rzutek musi być indywidualnie oceniany. Jest to niewątpliwie strzelanie bliższe praktyce. Warto tu nadmienic że na tego typie strzelaniu oparli Holendrzy szkolenie osób ubiegających się o prawo polowania. Na parkurze też zdaje się tam egzamin z podstawowych umiejętności strzeleckich. Oczywiście jest to parkur stosunkowo łatwy ale daleko trudniejszy niż np. nasze wymogi egzaminacyjne w stosunku do nowo wstępujących do PZŁ.
Co zatem dalej? Myślę , że wszystko zmierza we właściwym kierunku aby w przyszłym roku na terenie Polski powstałi został zarejestrowany np.; Polski Związek Strzelectwa Parkurowego lub Polskie Stowarzyszenie Strzelectwa Parkurowego i zostało przyjęte do Federacji FITASC. Tego należałoby sobie życzyć. Z pewnością ożywi to, nieco już przestarzałą doktrynę strzelecką w PZŁ i z pewnością przyczyni się do poprawienia ogólnego poziomu strzlectwa myśliwskiego. A zatem do spotkania w FITASC.